Heb jij dat wel eens gehad, een eerste indruk waarna je denkt….Eerste indruk mislukt?

Ik wel en ik zal het nooit vergeten!

Tijdens een van mijn interim opdrachten werkte ik bij een grote multinational. Als onderdeel van mijn opdracht werkte ik als coach in het “leanteam”. Vanuit deze rol werd mij gevraagd om de CFO te overtuigen dat zijn aanwezigheid nodig was tijdens een van de “lean meetings”. (ik zal je alle termen die hiervoor bedacht waren besparen, anders zie je door de bomen het bos niet meer)

Natuurlijk zei ik, dat ik dat “wel even” zou fixen. Ghaha, niets was minder waar.

Een uur voor de betreffende meeting, waar de CFO aanwezig zou zijn, kreeg ik te horen dat ik ruimte kreeg om mijn vraag te stellen. Een snelle inschatting van mijn kant…CFO, hoog in de boom, weinig tijd en waarschijnlijk weinig interesse in details, dus hoofdlijnen zijn waarschijnlijk voldoende…ach, moet lukken!

Vol goede moed stapte ik op de afgesproken tijd de meeting in. En dat ging als volgt:

“Je hebt geen agenda aangeleverd”.
(Oh, chips….daar ga ik, dacht ik nog)
“Wat is je vraag?”
“We zijn ervan overtuigd dat uw visie mbt lean van grote waarde is voor de leancoaches en het management, en wilt u deze in de eerstvolgende meting met ons bespreken?”
“Ah, je wil mijn visie op lean in de finance organisatie?”
“Deze vraag is te groot, ik heb meer kaders nodig”.

En zo droop ik af met in mijn gedachte “ Eerste indruk….mislukt”.

Wat ging er mis?

Op het moment dat het ging over een agenda, wist ik dat ik met hoofdlijnen niet weg zou komen en mijn doel niet zou bereiken, zeker niet met mijn voorbereiding. Dat daarna werd aangegeven dat de vraag “ te groot” was, was ook geen verrassing meer.

Mensen die details nodig hebben, hebben vaak niet voldoende aan hoofdlijnen. Ze willen over het algemeen kaders krijgen, willen zich voorbereiden en zijn vaak op zoek naar zekerheid. Zonder uitleg, geen zekerheid en weinig tot geen actie.

Wat had ik anders kunnen doen?

Checken wat voor persoon de CFO is, is hij van de details of van de hoofdlijnen. En wat heeft hij nodig om een beslissing te nemen?

Oefening baart kunst, maar ook dan, ga je nog wel eens onderuit. Lach erom, leer ervan en doe het de volgende keer anders/beter! (al blijft het wel een beetje jammer)

We hebben onze eerste heidag achter de rug en de ochtend glimlacht mij tegemoet. Het heeft een beetje gevroren, er zit rijp op het gras en de omgeving ziet er prachtig uit.

Heerlijk zo’n ochtend, en ik besluit dat het tijd is om te investeren in het fysiek om straks mentaal weer op en top te zijn. Dus Lekker hardlopen in de duinen.

Al hardlopend op onbekende paden kijk ik om me heen en zie een paar loslopende paarden die heerlijk aan het grazen zijn. Als ik weer voor me kijk schrik ik me rot. Was ik toch bijna tegen de dikke billen van een Schotse Hooglander opgelopen! Met zijn achterwerk naar mij toegericht, blokkeert hij volledig mijn pad. Wat nu? Ik besluit een omweg te nemen want ik wil deze grote koe niet storen en ook lekker laten genieten van een mooie ochtend.

Inmiddels loop ik al bijna een half uur en is het tijd om weer richting onze B&B te lopen. Ik kijk om me heen en besef me dat ik totaal niet weet waar ik ben. Hoe kom ik uit de duinen? Een hoge duin zal vast uitkomst bieden. Na een zware klim en boven aangekomen zie ik dat ik zeer dicht bij het andere dorp en de zee gekomen ben. Dat was eigenlijk niet de bedoeling. Op richtingsgevoel ren ik verder. Ondertussen nog steeds geen mens gezien in de wijde omtrek.

En dan… een nieuw obstakel! een omheind gebied met prikkeldraad wha. Maar, er zijn wel wat huisjes te zien, dus dat biedt perspectief. Onder het prikkeldraad door kruipen dan maar en hopelijk vind ik nu wel de weg terug.  Nog steeds niemand te zien en het blijkt toch wel een groot recreatiewoningen gebied te zijn.

 Al hollend kom ik op een gegeven moment een hoek om en eindelijk zie ik daar toch een mevrouw bij de postbussen staan.

Met het schaamrood op mijn wangen stamel ik: “mevrouw ik ben verdwaald… ik zoek de weg die naar mijn B&B leidt. Weet u hoe ik moet lopen?”  Dat blijkt best ingewikkeld te zijn en ze biedt mij een lift aan met haar auto. Vijf minuten later komen we aan bij de B&B.

Fantastisch! Hulp gevraagd en meer dan verwacht terug gekregen.

Wat had ik anders kunnen doen?

Ik had de weg uit kunnen stippelen, of in ieder geval mijn mobiel mee kunnen nemen waar navigatie op zit. Maar in mijn enthousiasme over deze mooie dag, was ik gewoon zonder hulpmiddelen een onbekend gebied in gerend..

Stress momenten onderweg met een Hooglander waar ik totaal niet op bedacht was en dan vervolgens concluderen dat je verdwaald bent. Zo was mijn ochtend best wel stressvol verlopen.

Mijn impulsiviteit heeft mij flink afgestraft.. Voorbereid en gedegen op pad gaan had mij een veel meer relaxte ochtend opgeleverd..

Ach..
Als je een nieuwe weg bewandeld of inslaat, loop je tegen obstakels aan, je verdwaald soms en dat is helemaal niet erg. Loop verder, vraag de weg, vraag om hulp! Iedereen wil helpen, dus laat je helpen! En weet je, als je een ander helpt, geeft je dat een goed gevoel…toch, of niet soms?